aktueel
Eerder schreef ik over een potentiële centrumcoalitie en over de gelijkenissen tussen de partijen van het politieke midden. Daaruit bleek dat er brede beleidsconsensus bestaat over een aantal zeer urgente vraagstukken: van stikstof tot defensie en van EU-samenwerking tot de energietransitie. Wat resteert, is de hoe-vraag: marktgerichtheid versus overheidssturing. Ik plaatste er echter wel een kanttekening bij: het grootste probleem is de VVD. De VVD is sinds de val van kabinet-Rutte IV meer en meer verworden tot een populistische partij. Indien VVD-prominenten — vaak mastodonten — een keer iets verstandigs of gematigds zeggen, is dat bijna een heuglijk moment; het blijkt dan dat de VVD toch nog iets liberaals in zich heeft. Maar grosso modo kunnen we constateren dat Klassiek Liberaal (opgericht in 2019) de partij dicteert. Klassiek Liberaal is een intern verbond binnen de VVD dat al meer dan een half decennium probeert de partij tot een ultrarechts vehikel te maken, en dat niets wil weten van coalitievorming met centrumlinkse en progressieve partijen. Het zijn kortom nepliberalen van het ergst denkbare soort, die op dit moment een blinde liefde voor Israël koesteren, de multiculturele samenleving problematiseren, (asiel)migratie zeer bedreigend ervaren en tot de kabinetsval warme voorstanders waren van samenwerking met antidemocratisch rechts. Als we inzoomen op de VVD van de afgelopen maanden, dan lijkt de partij keurig in de pas te lopen met deze ogenschijnlijk zeer machtige ultrarechtse interne beweging. Ik zal daarom de belangrijkste wapenfeiten van deze verrechtste VVD uiteenzetten, deze langs de lat leggen van wat een reguliere middenpartij behoort te zijn, en beoordelen wat dat te betekenen heeft voor andere (midden)partijen die zich tot deze partij dienen te verhouden.
Lees verder
- Details
- Hits: 334
GL/PvdA-leider Frans Timmermans tweette: “Kinderen groeien op in slechte woningen, jongeren wonen langer bij hun ouders, ouderen vinden geen geschikt appartement. Dat is de stilstand na decennia rechts beleid…”, waarop VVD-fractievoorzitter in Gelderland Mark Smits reageerde: “De grootste opruier van Nederland. Extreem-links heeft een gezicht.
Wat mij betreft mag de VVD nooit, maar dan ook nooit, in zee gaan met GL/PvdA”. In zijn (inmiddels verwijderde) tweet wijst Smits op wat mogelijk komen gaat: een cordon sanitaire rond GL/PvdA in plaats van de PVV. Een blijk van hoe ver de Nederlandse politiek is verrechtst.
Op de uitsluiting van GL/PvdA uit een toekomstig kabinet wordt al langer gezinspeeld. In een stuk op de VVD-website van 9 juni verwijt Dilan Yeşilgöz de PvdA “links radicalisme” vanwege de samenwerking met GroenLinks.
GL/PvdA wordt verweten dat ze campusbezettingen steunden (terwijl die “steun” juist ontbrak) en dat GL/PvdA geweld zou nuanceren als het in hun “ideologische straatje” past. Dat laatste klopt, maar vooral omdat de partij lang achter Israël is blijven staan.
Diezelfde ophef was er ook op 19 juni, toen GL/PvdA in een motie opriep om geen wapens meer aan Israël te leveren, inclusief onderdelen van het Iron Dome-raketschild. Daar werd ook overdreven moralistisch op gereageerd vanuit rechts.
Zoals Caroline van der Plas, die zei dat GL/PvdA door de “morele ondergrens” was gezakt. Dat vond ze “onverdedigbaar” (ook al heeft Piri het daarna verdedigd).
Vanuit de VVD kwamen ook verschillende prominenten naar voren (die bij de Telegraaf een dankbaar podium vonden) met een oproep om samenwerking met GL/PvdA uit te sluiten. Dat had de VVD toch immers ook met de PVV gedaan?
Maar ook van binnenuit kwam kritiek: Gerdi Verbeet noemde de actie “cynische politiek” en “links populisme”, en maakte de vergelijking met de fascistische PVV.
Terwijl de realiteit natuurlijk omgekeerd is: de motie van Kati Piri was het beste wat die partij heeft gedaan in de afgelopen jaren, en dat die motie met grote meerderheid is verworpen, zegt wat over hoe rot ons politieke bestel is. En GL/PvdA gaat daarnaast niet ver genoeg.
De volgende ophef werd veroorzaakt doordat Timmermans een NSC-politicus een “huichelaar” had genoemd, omdat NSC had ingestemd met de strafbaarstelling van ongedocumenteerden na een extreem vage toezegging vanuit de minister.
Aan deze ophef doet nu ook die minister mee. Van Hijum (de verantwoordelijke minister voor die strafbaarstelling) recenseert vrolijk Timmermans, en stelt dat dat politiek vertrouwen schaadt (meer, blijkbaar, dan handjeklap op strafbaarstellingen).
Dit is allemaal meer grootsprekende kritiek in één maand dan Wilders in een heel jaar te verduren heeft. Ondanks dat hij onlangs nog opriep om islamitische scholen te verbieden. Geen piep kritiek vanuit rechtse partijen.
Waarom lijkt er nu opeens een campagne tegen GL/PvdA gevoerd te worden? Dat heeft meerdere redenen. Allereerst wordt uit PVV-hoek (zoals de gore website van Syb Wynia) angst gezaaid dat de VVD met GL/PvdA wil samenwerken.
Lees verder
- Details
- Hits: 376
Coalitie- en fractiedwang
Artikel 67 lid 3 Grondwet bepaalt dat Kamerleden stemmen ‘zonder last’. Het tweede bestanddeel, ‘en zonder ruggenspraak’, dat vanaf 1805 in de Grondwet stond, is in 1983 ten onrechte verwijderd ten faveure van de mogelijkheid c.q. noodzaak voor Kamerleden om overleg te hebben met kiezers en hun partij. Die verwijdering was onterecht, omdat de gedachte dat volksvertegenwoordigers besluiten nemen uit hoofde van een door de kiezers verleend mandaat en daarom met hun partij of achterban moeten kunnen overleggen, berust op een even ernstige als hardnekkige misvatting, want – hoewel populistische politici graag anders doen voorkomen, bestaat er geen mandaat van de kiezers. De term mandaat impliceert immers dat er sprake is van een entiteit met een eigen, kenbare, los van de volksvertegenwoordigers staande bevoegdheid die slechts in opdracht, onder instructie verantwoordelijkheid van de mandaatgever (in die gedachte dan het electoraat) in diens naam hoeft te worden uitgevoerd door deze volksvertegenwoordigers.
Lees verder
- Details
- Hits: 312
