glop.nl

Het door neoliberale politici gepropageerde mantra van zelfbeschikking en eigen verantwoordelijkheid is overduidelijk failliet. Je hoeft maar te kijken naar de woningmarkt: jongeren die, anders dan de feestgeneratie van demissionair premier Rutte, hun studie nominaal hebben afgerond en dat hebben betaald van een bijbaan en een bescheiden lening maken zelfs met een dubbel inkomen geen schijn van kans op een koopwoning. Toch blijven velen geloven dat “als je maar hard genoeg werkt het succes vanzelf komt”. Vermoedelijk omdat het makkelijker is dan de waarheid onder ogen te zien.

De geschiedenis van het industriële vreten (‘la malle bouffe industrielle’) wordt bepaald door allerlei wereldkampioenen schurken zonder grenzen. Ze verschijnen evenwel in verzorgde gedaanten en spreken hun zorgen over het milieu uit met woorden als ‘verduurzaming’ en ‘vergroening’. Kortom, ze gedragen zich als lui tegen wie gewaarschuwd wordt als het over ‘phishing’ gaat: gewetenloos. Je kan er een boek overschrijven.Dat deed de Franse journalist en essayist Fabrice Nicolino. Hij specialiseerde zich in ecologische onderwerpen en schreef ‘Een brief aan een meisje over de afgrijselijke geschiedenis van het industriële vreten’.

De omvang van het boek is beperkt, maar het zit BOMvol met wetenswaardigheden over de opkomst en bloei van het industriële vreten en de gevolgen ervan voor de volksgezondheid. Geert Carpels vertaalde een aantal passages uit het boek, die ik in lijn zette. Zie hieronder over welke schurken het gaat en wat ze ons door de strot willen duwen. [ThH]