Afgelopen week was afschuwelijk, in de eerste plaats voor alle burgerslachtoffers en hun geliefden. Niet alleen moesten Palestijnen en Israëliërs hun families begraven, ze moesten ook nog dealen met politiek die letterlijk over lijken wordt gevoerd.
Op een goede vraag van Esther Ouwehand in de Kamer over de bloedige geschiedenis van Israël en Palestina zei Rutte dat nu niet het moment is voor context. Maar juist nu is het moment voor context, dat had het vanaf het begin al moeten zijn. Want zonder rechtvaardigheid is vrede ver weg en blijven onschuldige mensen de rekening betalen met hun leven.
Context is namelijk geen ontkenning van de afschuwelijke daden door Hamas afgelopen weekend. Context is het erkennen waar die vandaan komen, namelijk het handelen van de Israelische regering, ook tegen de zin van vele Israëliërs en joodse mensen in: structurele bezetting en onderdrukking, schending van mensenrechten en internationale wetten, afpakken van sleutels, bouwen van muren.
Deze ‘oorlog’ is niet plots begonnen, hij is al 75 jaar bezig.
En die context heb ik consequent gemist in de uitingen van afgelopen week. Ook door mijn eigen partij.
Toen ik zo’n drie jaar geleden overwoog me kandidaat te stellen voor GroenLinks, nam ik heel veel dingen in overweging. Een daarvan was het standpunt rondom Israël en Palestina. GroenLinks was een van de weinige partijen die durfde te wijzen op de schendingen door Israël, en daar ben ik ontzettend trots op. Ik heb namelijk van dichtbij gezien welke prijs mijn collega Kamerleden daarvoor hebben moeten betalen op dit dossier en ben hen daar dankbaar voor. Dit zijn de momenten waarop we als politici morele grenzen kunnen bewaken. Durven zeggen waar het écht over gaat, ook als het moeilijk is.
De afgelopen week heb ik intern meerdere malen het gesprek hierover gevoerd binnen de fractie en met collega’s gedeeld dat ik dit belangrijke deel van het verhaal mis. Niet alleen werd consequent de voorgeschiedenis zoals de Nakba niet genoemd, maar zelfs de illegale bezettingen van de afgelopen jaren kwamen er niet in voor.
Gesprekken om daar zelf geluid aan te geven waren ook niet constructief en partijdemocratie was op sommige momenten ver te zoeken. En dat terwijl onze leden juist op dit punt altijd vocaal zijn geweest en er ruimte voor was, ook zoiets wat ik ontzettend mooi vind van GroenLinks.
Dit is niet meer de partij waar ik besloot Kamerlid voor te worden, dit is niet meer de partij waar ik Kamerlid voor wil zijn.
Daarom heb ik besloten mij terug te trekken van de kandidatenlijst voor de volgende verkiezingen. Ik zal nog wel op GroenLinks/PvdA stemmen, omdat ik nog altijd geloof dat dat beter voor Nederland is. Ik hoop dat heel veel van jullie dat ook zullen blijven doen, veel dank aan al m’n collegae waar ik de afgelopen drie jaar mee heb samengewerkt. Kamerleden, alle medewerkers en m’n superfijne team, maar ook politici van andere partijen en de lieve schoonmakers die hun kantoor hadden op dezelfde gang als waar ik zit.
En dan jullie. Met tranen in m’n ogen typ ik dit, omdat ik ook op zo’n moment jullie liefde en support voel. Pff, lieverds, what a ride. Ik kan nog niet alle woorden vinden, maar wel dit.
Afgelopen drie jaar heb ik met jullie en dankzij jullie veel kunnen bereiken, en daar ben ik zo, zo, zo trots op. Wij hebben laten zien wat het betekent om samen op te staan, voor hoop boven haat, van de Kamer tot de straat. Het kan.
Dank jullie wel.
Reacties mogelijk gemaakt door CComment