glop.nl

Nikki Sterkenburg heeft in Vlaanderen de actualiteit mee voor de promotie van haar vorige week verschenen boek De nieuwe generatie radicaal- en extreemrechts in Nederland. Maar dat mag je niet zeggen. Een paginagroot interview in De Morgen, vier bladzijden in Knack… Nikki Sterkenburg was journaliste bij het conservatief-rechtse Elsevier Weekblad toen ze interesse kreeg in de beweegredenen van jihadisten en vervolgens radicaal- en extreemrechts. Aan dit laatste onderzoek begon ze in 2015, en omdat sommige experten meer vanuit een ivoren toren praten dan mét radicaal- en extreemrechts besloot ze haar baan als journalist vaarwel te zeggen en te gaan voor een academische titel. Op 19 mei 2021 verdedigde ze aan de universiteit van Leiden haar proefschrift Van actie tot zelfverwezenlijking. Routes van toetreding tot radicaal- en extreemrechts

‘Wij buigen niet naar links, wij buigen niet naar rechts’, zei de eerste CDA-lijsttrekker Dries van Agt in 1976. Ruim drie decennia later buigt het CDA continu naar rechts. Met de samenwerking met de PVV in 2010 en het nieuwe Brabantse college met Forum voor Democratie als meest concrete voorbeelden. Maar wat niet iedereen ziet, is dat deze buiging naar rechts en extreemrechts mede voortkomt uit de groei van rechts-conservatisme binnen de partij. De ‘C’ in CDA staat in de praktijk daardoor meer voor conservatisme dan voor christen en dat is zorgelijk voor een brede volkspartij die met haar middengeluid zowel linkse als rechtse leden en kiezers wist aan te trekken. Het CDA wordt daardoor een smallere nichepartij, tenzij leden deze koerswijziging corrigeren.

De ‘C’ in CDA staat in de praktijk meer voor conservatisme dan voor christen